روابط عمومی در برگزاری برنامه ها نقش محوری و اساسی دارد. حلقه واسط بسیاری عوامل مانند امور پشتیبانی، خدماتی، فنی، تشریفاتی و … است. همان طور که همه اصحاب روابط عمومی می دانند، با توجه به اطلاعات و امکانات در اختیار روابط عمومی، امانتداری صفتی است که هر کارگزار روابط عمومی باید به آن آراسته باشد. اگر این امانتداری کم رنگ شود، رانت هایی به وجود می آید که گاهی اوقات نزدیکان روابط عمومی و در برخی دیگر خود روابط عمومی از آن استفاده می کند.
برنامه ای داشتیم که در آن باید تعدادی از همکاران و جمعیت های غیر دولتی برای حضور در آن دعوت می کردیم. برنامه یک مسابقه بود که برای نفرات برگزیده هم جوایز قابل توجهی در نظر گرفته بودیم. دعوت و راهنمایی و هدایت برنامه به عهده روابط عمومی بود. یکی از همکاران روابط عمومی جواب سوالات را به تعدادی از شرکت کنندگان که گویا از دوستانشان بودند، منتقل می کرد. مسئله برای من جالب شد و بهانه این یادداشت که اهمیت خویشتن داری روابط عمومی را برایم یادآوری می کرد. به هر روی تصور می کنم روابط عمومی باید برای اطلاعات و اختیاراتی که دارد ارزش قایل باشد. بی تفاوتی و بی اهمیت دانستن این اطلاعات به بی اعتباری روابط عمومی منجر می شود.