این مسئله از مشکلات صنفی روزنامه نگاران و خبرنگاران است اما تا حدودی بر ارتباط بین سازمان ها و بنگاه های خبری هم تأثیر می گذارد. اما داستان چیست؟

چند روز پیش با یکی از خبرگزاری ها تماس گرفتم تا در خصوص اشتباه آماری که در یکی از گزارش هایشان بود نکته ای را تذکر دهم. خبرنگار نبود و به تحریریه وصل شدم. بعد از احوالپرسی و معرفی خودم به دبیر تحریریه، به موضوع اشتباه در آمار گزارشی که روی خروجی خبرگزاری شان بود اشاره کردم و گفتم روابط عمومی ما آمادگی همکاری در تمام زمینه هایی که به آمار سازمان ما مربوط باشد را دارد. در نهایت تعجب از من سوال کردند: شما همان فلانی که در فلان جا کار می کرد نیستید؟ عرض کردم خودمم. شما؟ اسم دبیر محترم برایم آشنا بود و بلافاصله پرسیدم قبلا کجا بودید؟ که در پاسخ جواب جالبی شنیدم: یادم نیست کجا بودم!!!

بله این همان مشکلی است که روابط عمومی ها با آن مواجه اند. جابجایی خبرنگارها. حرفه خبرنگاری از آن دسته مشاغلی است که (در ایران) هر کسی کارش را در آن شروع کرده باشد، یک دور کامل در تمامی رسانه ها زده است. نداشتن امنیت شغلی و تغییرات مداوم در مدیریت رسانه ها و تغییر سیاست ها، تعطیلی یا توقیف روزنامه ها و خبرگزاری ها و … همه دست به دست هم داده اند تا حداکثر زمانی که یک خبرنگار در یک رسانه مشغول به کار است یک سال (کمتر یا بیشتر) باشد.

اما این چه ربطی به روابط عمومی دارد؟ ما که کار خودمان را داریم!!!

نکته همین جاست، جدای از ارتباط کاری بین خبرنگار و روابط عمومی، خبرنگار با سابقه در یک حوزه کاری مشخص برای هر روابط عمومی یک سرمایه است، در واقع با تغییر خبرنگار، حوزه کاری سازمان های متعلق به آن خبرنگار تا مدت ها “یتیم” می شود و باید شاهد آزمون و خطاهای خبرنگار جدید بود تا به حداقل های همان خبرنگار قبلی برسد. تازه باز هم بعد از شناخت این خبرنگار جدید از حوزه کاری اش، جابجایی او اتفاق دور از انتظاری نیست.

از سوی دیگر، خبرنگار با سابقه می تواند سرنخ و سوژه های خوبی برای تهیه گزارش و خبر به هر روابط عمومی بدهد که قطعا این توقع از خبرنگار تازه کار، بیهوده است.

بر روابط عمومی واجب و ضروری است که در دوره های زمانی مشخص اطلاعات خبرنگاران حوزه خود را به روز کند، ظاهرا این بروزرسانی که در روابط عمومی ما قبلا هر یک سال یکبار انجام می شد را به هر شش ماه یکبار باید تغییر بدهیم، بس که تغییرات زیاد است!!!