مسئول روابط عمومی یکی از ادارت کل استانی مان امروز به سبب کاری راهش به تهران و ستاد افتاده بود. به سنت مألوف سری هم به روابط عمومی زد و از کم و کیف کار و مشکلات و کاستی هایش در روابط عمومی استان متبوعش گفت. معمولا برای گرفتن هر نوع خبر از استان ها، اولین فردی که با او تماس می گیریم مسئول روابط عمومی استان است و این دوستان هم بی دریغ بعد از ارتباط ما تلاش می کنند در کمترین زمان ممکن پاسخ سؤال ما را بدهند. بدون اینکه اغراق کنم او یکی از بهترین همکاران استانی ماست اما بر خلاف ارتباط های رو در روی قبلی، این بار کمی بی حوصله و خسته به نظر می رسید.
بالاخره سر گله از اینجا باز شد که به گفته ایشان، همکاران استانی (مسئولین روابط عمومی) از بی توجهی ستاد به اوضاع و احوال آنها دلخوش نیستند و علی رغم مشکلات ریز و درشتی که مسئولین روابط عمومی استان ها با آن درگیر هستند، روابط عمومی ستاد برای تقدیر و تشکر از زحماتشان کار خاصی انجام نمی دهد.
حرف حساب جواب ندارد!! هر نوع توجیهی هم بی اثر به نظر می رسید. البته انتظار این همکارمان برگزاری جشنواره و انتخاب روابط عمومی برتر از بین ادارات کل استانی بود که این اقدام با توجه به گستره محدود سازمانی ما کمی بعید به نظر می رسید، اما در کل انتظار و توقع همکاران روابط عمومی استانی به جا و درست بود.
اگر کمی از کلیشه ای بودن و لوث بودن برنامه های تقدیر و تشکر و هندوانه زیر بغل دادن های مناسبتی برخی سازمان ها فاصله بگیریم، نکته مهمی که روابط عمومی ها به دلیل روزمرگی از آن غافل می شوند تقدیر از خود همکاران روابط عمومی است.
روابط عمومی ها در تمامی برنامه ها وظیفه تهیه تقدیرنامه، تهیه هدیه، مدیریت برنامه و … را بر عهده دارند. قرار گرفتن روابط عمومی در بطن این قبیل برنامه ها و روتین شدن تقدیر از سایر همکاران، غفلت از خود همکاران روابط عمومی را به وجود می آورد که توجه به این نکته برای روابط عمومی ها و ایجاد انگیزه بیشتر در بین همکاران مسئله مهمی است که نباید آن را از نظر دور نگاه داریم.
۵ دیدگاه. ارسال دیدگاه جدید
با سلام خدمت آقای حق وردی
خوشبختانه وبلاگ شما محل خوبی جهت انتقال تجربه شده است . همانطور که می دانید روابط عمومی ها ” برای همه مادرند و برای خودشان زن بابا ” و شاید این از شیرینی ها و لذتهای این شغل محسوب شود . مشابه مطلب مورد اشاره جنابعالی ، برای اکثر روابط عمومی ها اتفاق افتاده است ، ولی بواسطه رسالت و اهمیت کار روابط عمومی و سعه صدر همکاران ، اینگونه موارد خیلی مورد توجه قرار نمیگیرد . زیرا عزیزان زحمت کش در روابط عمومی بخاطر خصوصیات اخلاقی شان ، منافع جمع و سازمان را به منافع شخصی ترجیح می دهند و اکثر اوقات با سکوت و لبخند از کنار اینگونه موارد عبور میکنند . ولی پیشنهاد میشود مدیران ارشد سازمانها و مسئولین محترم روابط عمومی ادارات ضمن پرهیز از رفتارهایی که حساسیت سایر حوزه ها برانگیخته شود ، بطور مناسب از زحمات همکاران روابط عمومی از قبیل برگزاری جلسات ویژه و اهداءلوح تقدیر – پاداش مادی – هزینه سفر و تهیه بلیط و هتل بهمراه اعضایء خانواده – ارتقاء سازمانی – انتخاب کارمند نمونه و درج در پرونده و ….. از زحمات این عزیزان تقدیر و قدردانی بعمل بیاورند که در جهت ارتقاء فرهنگ سازمانی و بالا بردن روحیه کارکنان بسیار مفید و حائز اهمیت میباشد . ۱۲/۰۶/۱۳۹۱
به نکته قابل تاملی اشاره کردید
در پاسخ به آقای مرادی:
شوخی می‌کنید، یعنی مدیری اینگونه پیدا میشود. مدیری که تو عمرش کار روابط عمومی نکرده و فقط از روابط عمومی لابی‌زدن را بلد است، چگونه می‌خواهد کار حرفه‌ای را از کار سمبل شده تشخیص دهد تا تشویق کند، اتفاقاً گفتیم و یکی دیگه که نخود هر آشی است تشویق شد و به اسم کارمند نمونه در کل دستگاه معرفی شد، حالا ببینید مدیرکلی که سال یک روز هم کارمندش را نبیند چگونه خودش کارمند نمونه آن مجموعه شده؟!
این نیز بگذرد… فقط همون ضرب‌المثل رو خوب اومدید.
سلام و خدا قوت : من وارد سیزهمین سال کار خود در روابط عمومی یکی از سازمانهای خدماتی ( بدون شک مهم ) شده ام که در حدود هفت سال اولیه یک نفره و تک و تنها کلیه کارهای روابط عمومی را انجام میدادم بطوریکه در زندگی خانوادگیم دچار مشکل شده بودم و در حال حاضر با مدیر مربوطه ۵ نفر هستیم . در هفت سال اولیه کارم از اینکه حتی بطور شفاهی هم یه مرتبه قدردانی از من نشد خیلی حرص میخوردم . ولی الان افتخار میکنم که حتی یک بار تشویق یا تقدیر و یا تشکر از من نشده است !! فکر کنم باور نمیکنید و البته حق هم دارید .
ضمن عرض سلام و خداقوت خدمت آقای رئوفی
ما به نوبه خود برای همکاران روابط عمومی محل کارتون و خصوصاً جنابعالی که هفت سال اول را با پشتکار و زحمت چراغ روابط عمومی را روشن نگه داشتید هفتاد بار درود و سلام میفرستیم . دم شما گرم خدا قوت انشااله شاهد رشد و ترقی حضرتعالی باشیم . ۱۳۹۱/۰۷/۱۰