دیروز با یکی از همکاران قدیمی روابط عمومی در شبکه مجازی روابط عمومی ها بحث بود که چرا سایر اعضای سایت تلاشی برای شرکت در بحث های تخصصی ندارند یا اینکه صرفا با ایجاد دوستی و بحث های متفرقه،‌ تلاشی برای تولید محتوای تخصصی نمی کنند.

این همکار گرامی دلیل خوبی آورد. گفت “نباید انتظار داشته باشیم مشارکت اعضا یکسان و فعالانه باشد، چرا که معدل و طیف مهارت های حداکثری و حداقلی اعضای سایت بسیار زیاد است. بعضی فقط در حد ورود به سایت و مشاهده مطالب (که تعداد زیادی از اعضا در این دسته جای می گیرند) و در سوی دیگر اعضایی انگشت شمار قرار می گیرند که هم تجربه بالایی در شبکه های اجتماعی و نحوه فعالیت در آنها دارند و هم از لحاظ تجربه و دانش روابط عمومی به روز هستند.

در میانه این طیف هم اعضایی قرار می گیرند که نظر می دهند، لایک می زنند و یا هر از چندگاهی مطلبی را درج می کنند.
همین طیف وسیع بین دارندگان مهارت و دانش بالا در کار با شبکه های اجتماعی در روابط عمومی ها هم دیده می شود. در سویی کارمندانی حضور دارند که روحیه کارمندی به خود گرفته اند و فعالیت های آنان، رفع مسئولیت و رفع تکلیف است بدون اینکه خلاقیتی به خرج دهند یا برای ارتقای دانش خود تلاشی انجام دهند. در سوی دیگر هم افرادی هستند که به تنهایی بار چند کارمند (بخوانید کارمند بی انگیزه) را به دوش می کشند و علی رغم تلاش های زیاد، سیبل و هدف همیشگی منتقدان واحد روابط عمومی هم هستند.

شاهد این ادعا هم از شناخت عمومی مردم از سازمان های دولتی مشخص است. وب سایت های بلااستفاده، نشریات بی محتوا، فعالیت های روتین و همیشگی بی تإثیر در جایگاه روابط عمومی و …

با نگاهی گذرا به فعالیت روابط عمومی ها (روابط عمومی های دولتی) و ارزیابی سطحی، بین عدد یک تا ۲۰، نمی توان به آنها نمره ای بالای عدد ۱۰ داد!!

پانوشت: قبول بفرمایید انگیزه افراد به میزان تلاش، خلاقیت و همفکری اعضای یک شبکه اجتماعی یا در مقیاسی کوچک تر، در روابط عمومی، بستگی دارد. هر چه مشارکت خلاقانه بیشتر شود، انگیزه حضور و فعالیت هم بالا می رود و در واقعیتی تلخ، هر چه این مشارکت کم یا بی هدف باشد، انگیزه کم تر و تخفیف می یابد.