روز جهانی وبلاگ و آرزویی کوچک

شما وبلاگی دارید که در آن محتوایی مرتبط با علاقه مندی ها یا تخصص خودتان منتشر می کنید. راه های مختلفی برای اطلاع رسانی مطلب منتشر شده جدید شما وجود دارد. فیدبرنر، مشترکین ایمیلی شما را با ارسال یک نامه مطلع می  کند و ساده ترین راه  انجام می گیرد. حالا نوبت شماست. دست به کار می شوید. از گودر شروع می کنید و با همخوان کردن (Share) مطلب تان، تعقیب کنندگان خودتان را مطلع می کنید. اگر کمی خلاقیت داشته باشیم (که جماعت وبلاگ نویس این خصیصه را دارند) سایت های اشتراکی خودمان را به هم متصل می کنیم. به طور مثال به دلیل تنظیمات قبلی شما در باز (Buzz) جی میل، مطالب اشتراکی شما در گودر، در باز هم دیده می شوند.

توییتر، فیس بوک و گوپس و سایر سایت های تخصصی که فکر می کنید مطلب تان بازتاب خوبی در آن ها پیدا می کند، گام های بعدی برای اشتراک مطالب است. تا اینجای کار همه چیز مطابق میل نویسنده وبلاگ پیش رفته است.

تجمیع نظرات خوانندگان، آغاز یک مشکل

بعد از به اشتراک گذاشتن مطلب در سایت های مختلف، نظرات خوانندگان، زیر مطلب به اشتراک گذاشته شده درج می شود، گروهی در باز جی میل، گروهی در فیس بوک، گروهی در گوپس، گروهی در سایت هایی که مطلب شما به آن لینک شده و نهایتا دوستداران واقعی شما، نظراتشان را سایت شما درج می کنند. هر وبلاگ نویسی علاقه مند است که نظرات خوانندگان مطالبش را در بلاگ خودش ببیند و تضارب آرای احتمالی یا نظرات تکمیلی بعدی در زیر مطلب اصلی بایگانی شود. لایک گرفتن مطلب، نکته ای است که می توان به سادگی از آن گذشت، اما بایگانی کردن نظرات خوانندگان، دغدغه ای است که هر بلاگ نویسی با آن مواجه است.

هر روز شاهد پیشرفت برنامه نویسی در موتور نیرو دهنده وبلاگ ها و توسعه شبکه های اجتماعی هستیم. امید که روزی بعد از درج هر نظر در زیر مطلب نوشته شده، بلاگ نویسان امکان فراخوانی نظراتی که در سایت های مختلف درج شده اند را در زیر مطلب اصلی وبلاگ خودشان داشته باشند.

پانوشت اول: شاید تنها مطالبی که در این سایت بی ارتباط با بحث ارتباطات و روزنامه نگاری نوشته می شود، همین چند پست مربوط به روز جهانی وبلاگ باشد. اما گذشتن از این حد و مرز (نوشتن اختصاصی در باب ارتباطات) به بهانه روز وبلاگ وجدان درد زیادی به همراه ندارد!

پانوشت دوم: به نظر می رسد رعایت قانون کپی رایت در فرهنگ کنونی بلاگ نویسی و سایت نگاران شوخی تلخی باشد، به همین دلیل از نوشتن مطلب در این خصوص پرهیز کردم.

نویسنده:

تاریخ:

نوشتهٔ بعدی
معدل مهارت های ارتباطی روابط عمومی ها چه عددی است؟!
نوشتهٔ پیشین
اکانت گوگل؛ محبوب هر روابط عمومی/ بخش دوم: گوگل ریدر

نوشته‌های مرتبط

۲ دیدگاه. ارسال دیدگاه جدید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید


+ 6 = ده

فهرست