در سال ۱۹۷۸  از سوی سازمان یونسکو (سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد) اعلامیه‌ای راجع به نقش رسانه های جمعی در تقویت صلح جهانی و تفاهم بین المللی به تصویب رسید. در این اعلامیه، لزوم تربیت اخلاقی و اجتماعی روزنامه نگاران مورد تأکید قرار گرفت و مجموعه ای از اصول اخلاقی برای روزنامه نگاران ارائه شد. در این مجموعه، آزادی مبادله اخبار و اطلاعات یک حق اساسی تلقی شده و دستورالعمل‌های اخلاقی برای کلیه کسانی که در جمع آوری و کسب و نشر و تفسیر اخبار و اطلاعات شرکت دارند وضع شده است.

در این اعلامیه، ضمن تأکید بر منشور جهانی ۱۹۴۸ سازمان ملل متحد، تصریح شده است که بر اساس قوانین، خبرنگاران مطبوعات باید منتهای درجه ، کوشش کنند تا اخبار و اطلاعاتی که در اختیار عموم می‌گذارند صحیح، دقیق و معتبر باشد. خبرنگاران و سردبیران باید در صحت اخباری که به دست می‌آورند تحقیق و تعمق کنند. خبرنگاران نباید حقیقتی را تعمداً تحریف یا مخدوش کنند و همچنین هیچ نوع مطلبی را نباید از نظر مردم مکتوم نگه دارند.

اصول اخلاقی حرفه روزنامه نگاری مقرر می دارد که روزنامه نگاران در هر مرحله و مقامی که باشند باید به خیر و مصلحت جامعه ایمان کامل داشته باشند. کوشش برای تأمین منافع شخصی و کوشش برای پیش بردن مقاصد خصوصی که با مصلحت جامعه سازگار نباشد، خلاف اصول و آئین اخلاقی روزنامه نگاری است. تخطئه مردم و تهمت و افترا به اشخاص از جمله جرائم بزرگ حرفه روزنامه نگاری است.

بر اساس قطعنامه‌های سازمان ملل متحد، سرقت ادبی و انتساب اخبار و عقاید و تألیفات دیگران به خود نیز جرم مطبوعاتی محسوب می‌شود. حسن نیت به جامعه اساس و پایه روزنامه نگاری مطلوب است.

هر مطلب خلاف واقع و مخدوشی که در هر روزنامه منتشر می شود باید آن روزنامه در اولین فرصت اشتباه خود را اصلاح کند، شایعات و اخبار تأیید نشده از جمله مطالب مخدوش است. روزنامه نگاران باید امین، درستکار و با شخصیت باشند.

مجموعه مقررات یونسکو و سازمان ملل متحد مقرر می دارد که شهرت، شأن و حیثیت افراد باید مورد احترام قرار گیرد و از مطالبی که راجع به زندگی خصوصی افراد است و نشر آنها ممکن است، زیان و ضرری برای آنان ایجاد کند، پرهیز شود. همچنین این مقررات، مقرر می دارد که نسبت به منابع خبر و حفظ اسرار احتیاط و رعایت لازم به عمل آید.

با چنین نگرشی است که مسئولیت اجتماعی روزنامه نگاران شکل می گیرد، در عین حالی که اگر از قریحه و استعداد ذاتی نام برده می شود، اما ذوق و علاقه شخصی نسبت به این حرفه و آموزش تخصصی برای شکوفایی خلاقیت‌ها از ملزومات روی‌آوری به حرفه خبرنگاری است.

بدین ترتیب می توان تعریفی از خبرنگار به دست آورد تا روی آورندگان به جرگه خبرنگاران خود را با الگوی مورد نظر که زمینه اصلی موفقیت در این رشته است، وفق دهد:
خبرنگار کسی است که با اتکا به ذوق و استعداد شخصی، پس از گذرانیدن دوره آموزش تخصصی و همچنین با توجه به مسئولیت اجتماعی که این حرفه بر عهده او می گذارد، وظیفه کسب، تهیه، جمع آوری و تنظیم اخبار و انتقال آنها را از طریق وسایل ارتباط جمعی (مطبوعات، رادیو، تلویزیون و خبرگزاری) به مخاطبان بر عهده دارد. تطبیق با چنین شرایط است که آموزش تخصصی و آگاهی از مفاهیم علمی به عنوان یک ضرورت اساسی، رخ می نماید.

روزنامه نگاری نوین، ص ۱۵ و ۱۶، دکتر نعیم بدیعی و حسین قندی،‌ انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی