تجربه یک نشست خبری در سازمانی دیگر

از رییس سازمان ما دعوت شده بود تا در جلسه ای که با یک نشست خبری خاتمه پیدا می کرد حضور پیدا کند. این جلسه توسط یکی از دستگاه های فعال در حوزه کاری سازمان ما برگزار می شد.

 

بعد از این که جلسه به زمان حضور خبرنگاران رسید، درها باز شد و صندلی های گرداگرد سالن جلسات به سرعت توسط خبرنگارها و عکاس ها پر شد.

 

دوربین های واحد مرکزی خبر، شبکه خبر، شبکه تهران، باشگاه خبرنگاران، شبکه الکوثر و … هم در جایی که مسلط به مدیران جلسه باشد مستقر شدند.

 

با توجه به اینکه بحث رییس مملو از آمار و ارقام بود، برای ارایه بهتر، از پیش مباحث را دسته بندی کرده بودیم و در قالب پاورپوینتی که یک اسلاید متن و یک اسلاید نمودار بود، ارایه مطلب شروع شد.

 

اطلاعات خبر جدید و هر اسلاید به تنهایی ارزش تبدیل به یک خبر کامل را داشت، توجه ها همه معطوف به پاورپوینت بود و خبرنگارها مشغول نت برداری بودند و در ۱۵ دقیقه ارایه مطلب خاتمه پیدا کرد.

 

از پیش از روی اطلاعات و آمار، خبر را تهیه کرده بودیم و آماده قرار دادن روی وب سایت، اس ام اس و ایمیل به خبرنگاران بود. بعد از خاتمه ارایه مطلب با همکارانم در روابط عمومی تماس گرفتم و خبر منتشر شد.

 

اما چند تجربه ای که در این جلسه آموختم این بود:

– بهتر بود در پاورینت و در اسلاید های نهایی، یادآوری می کردیم که اطلاعات ارایه شده، بعد از خاتمه جلسه روی وب سایت سازمان منتشر می شود،‌ آدرس سایت را می دادیم و راه های تماس با روابط عمومی مثل ایمیل، شماره پیام کوتاه سازمان را درج می کردیم.

 

– بهتر بود بعد از جلسه، از همان خبر تنظیم شده، نسخه هایی راه همراه می داشتم تا به خبرنگاران بدهم تا آمار و اعداد صحیح منعکس شوند.

 

– بهتر بود که به رییس یادآوری می کردم که چنانچه خبرنگاران از او شماره تلفن همراه خواستند، آنها را به نماینده روابط عمومی ارجاع دهد و من هم کارت ویزیت روابط عمومی را که حاوی اطلاعات تلفن همراه، شماره پیام کوتاه، ایمیل و تلفن مستقیم و فاکس را همراه می داشتم.

 

– هر چند که به درخواست من، یکی از عکاسان برنامه بعد از خاتمه آن، عکس های جلسه را در اختیارم گذاشت، اما بهتر بود عکاس روابط عمومی را به همراه خود به جلسه می بردیم.

نوشتهٔ بعدی
رسانه ها چگونه بر دیدگاه ما تاثیر می گذارند؟!
نوشتهٔ پیشین
استفاده از bluetooth Sender در روابط عمومی

نوشته‌های مرتبط

۱ دیدگاه. ارسال دیدگاه جدید

  • محمود عزیز
    بی تردید تجربیات تو بیش از درس فلا ن استاد و فلان … که در دوره کارشناسی ۴ سال زندگیم بدانها اختصاص یافت بهتر و کاربردی تر است… هر چند که همواره قدردانشان هستم…اما دریغ از یک تجربه عملی در درسشان…
    مرسییییییییییییییییی

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید


− هشت = 1

فهرست